تاثیر نانوذرات فولرن بر ضایعه مغز و تغییرات آسیب شناختی طی ایسکمی موضعی و گذرای مغز در موش صحرایی

پیش زمینه و هدف: بر طبق مطالعات اخیر، نانوذرات فولرن دارای یک ماهیت روبشی قوی برای رادیکال های آزاد در محیط های زیستی می باشند. ازآنجایی که رادیکال های آزاد اکسیژن (ros) یک مکانیسم پایه ای آسیب مغز در سکته هستند، ما قصد داشتیم اثرات محافظت نورونی نانوذرات فولرن بر روی آسیب های مغزی ناشی از ایسکمی در مدل آزمایشگاهی سکته مغزی را موردمطالعه قرار دهیم. مواد و روش کار: آزمایش در سه گروه موش صحرایی انجام شد (28n=): شاهد، کنترل ایسکمی و ایسکمی درمان. ایسکمی از طریق انسداد شریان میانی مغز (mcao) به مدت 90 دقیقه و به دنبال آن 24 ساعت خون رسانی مجدد انجام گردید. موش های صحرایی فولرن (داخل صفاقی mg/kg, 5) را 60 دقیقه پیش از القاء mcao دریافت کردند. حجم ضایعه قشر و استریاتوم (رنگ آمیزی ttc) و تغییرات آسیب شناختی 24 ساعت پس از پایان mcao بررسی شدند. یافته ها: القاء mcao سبب ایجاد ضایعه مغزی در نواحی قشر ( mm316±307) و استریاتوم ( mm321±115) به همراه آسیب های بافتی گردید. دریافت فولرن میزان ضایعه در نواحی قشر ( mm315±166) و استریاتوم ( mm37±54) را به طور معنی داری به میزان 45% و 53% کاهش داد. همچنین، فولرن درصد مرگ ومیر موش های صحرایی ایسکمی درمان شده (33/33%) در مقایسه با ایسکمی درمان نشده (09/9%) به همراه صدمات آسیب شناختی را کاهش داد. بحث و نتیجه گیری: نتیجه گیری می شود که نانوذرات فولرن، به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی،  به طور مؤثری آسیب های مغزی ناشی از ایسکمی را احتمالاً از طریق ماهیت روبشی رادیکال های آزاد کاهش داده و از تخریب نورونی جلوگیری می کند.